گیت فلزیاب

تقریباً تمام گیت فلزیاب فرودگاه بر اساس القای پالس (PI) هستند. هر پالس، یک میدان مغناطیسی کوتاه ایجاد می‌کند. هنگامی که یک قطعه فلز از میدان مغناطیسی عبور می‌کند، یک میدان مغناطیسی منعکس‌شده ایجاد می‌شود. سپس، این میدان مغناطیسی با سیم‌پیچ گیرنده واکنش نشان می‌دهد که به نوبه خود، سیستم هشدار را فعال می‌کند.

به عبارت دیگر، هنگامی که پالس به پایان می رسد، میدان مغناطیسی قطبیت را معکوس می کند و بسیار ناگهانی فرو می‌ریزد و در نتیجه، یک سنبله الکتریکی تیز ایجاد می‌کند. این سنبله چند میکروثانیه (میلیونم ثانیه) طول می‌کشد و باعث می‌شود جریان دیگری از سیم پیچ عبور کند. این جریان بعدی پالس بازتابی نامیده می شود و تنها حدود 30 میکروثانیه طول می‌کشد. سپس یک پالس دیگر ارسال می‌شود و فرآیند تکرار می‌شود. یک فلزیاب معمولی مبتنی بر PI حدود 100 پالس در ثانیه ارسال می‌کند، اما این تعداد می‌تواند بر اساس سازنده و مدل بسیار متفاوت باشد، از حدود 25 پالس در ثانیه تا بیش از 1000.

اگر یک جسم فلزی از فلزیاب عبور کند، پالس یک میدان مغناطیسی مخالف در جسم ایجاد می‌کند. هنگامی که میدان مغناطیسی پالس فرو می‌ریزد و باعث ایجاد پالس بازتابی می شود، میدان مغناطیسی جسم باعث می‌شود زمان بیشتری طول بکشد تا پالس منعکس شده به طور کامل ناپدید شود. این فرآیند چیزی شبیه اکو عمل می‌کند: اگر در اتاقی با چند سطح سخت فریاد بزنید، احتمالاً فقط یک اکو بسیار کوتاه می‌شنوید یا ممکن است اصلاً آن را نشنوید. اما اگر در اتاقی با سطوح سخت زیاد فریاد بزنید، پژواک بیشتر طول می‌کشد. در یک فلزیاب PI، میدان‌های مغناطیسی اجسام هدف، «پژواک» خود را به پالس بازتابی اضافه می‌کنند و باعث می‌شوند که کسری بیشتر از زمانی که بدون آن‌ها باقی می‌ماند، دوام بیاورند.

بسیاری از فلزیاب‌های جدیدتر موجود در بازار چند منطقه‌ای هستند. این بدان معنی است که آن‌ها چندین سیم‌پیچ ارسال و دریافت دارند که هر کدام در ارتفاع متفاوتی هستند. اساساً مانند داشتن چندین فلزیاب در یک واحد است.